Par pays

15 February 2013

Północne Chile i gorące słońce to już koniec. Zaczynamy oddalać się coraz bardziej na południe, wkraczamy na tereny zaliczane do Patagonii. Na początek, magiczny archipelag Chiloé położony dość blisko kontynentu, znany ze swojej deszczowej aury (ponoć 350 dni w roku pada!). My musieliśmy widocznie trafić na pozostałe dwa tygodnie absolutnie wyjątkowej pogody! Jak wiecie, to zmienia wszystko - i to po części dlatego, tak bardzo spodobał nam się ten rajski zakątek, otoczony Oceanem Spokojnym i malowniczymi, zaśnieżonymi stożkami wulkanicznymi. Duża wyspa Chiloé (długa na 180km, szeroka na 50km) zaczeła rozwijać się w XIX wieku, gdy po drugiej stronie Kanału Chacao, kontynetalnej, utworzono miasto Puerto Montt. Mieszkańcy wyspy otworzyli się jednak ze swojego izolacjonizmu na Chile dopiero w 1960 roku, gdy Ancud zostało zniszczone przez trzęsienie ziemi. Chiloci, w dużej większości rybacy, w dalszym ciągu podkreślają swoje różnice kulturowe, religijne, kulinarne, muzyczne i architekturalne, ukształtowane przez trudny, specyficzny klimat (wieczny deszcz i mgła).

Nasze pierwsze kroki na wyspie kierujemy w stronę miasteczka Ancud, położonego na północy dużej wyspy. To stąd organizowane są przejazdy do Pinguinerii Punihuil. Dwie rasy: pingwiny magellańskie i Humbolta (te ostatnie są zagrożone wyginięciem) przybywają na trzy małe wysepki na czas okresu lęgowego (między wrześniem, a marcem).




Wsiadamy do małego stateczku wypełnionego turystami, z przewodnikiem na pokładzie. Wypływamy tak mniej więcej na trzy kwadranse opływać te wysepki pingwinowe. W sumie statek zbliża się do nich dość blisko, więc widzimy całkiem, całkiem nieźle.






Po pingwinach czeka nas mała rundka po tej pięknej plaży.





I ruszamy w dalszą drogę po okolicznych plażach, każdej coraz to piękniejszej niż ta poprzednia. Jedną z nich będziemy przemierzać przez kilkanaście kilometrów (sic!) po bieluśkim, drobnym piasku. Dobrze że fura ma napęd na cztery koła, bo nie wiem jak momentami udałoby się nam nie zakopać...

Małe wyjaśnienie co do fragmentu filmu. Na plaży uciekamy przed dużym owadem - to tutejszy bąk krwiopijca, podobny do końskiego gza. Później, na innej plaży, nasz przewodnik łapie jednego bąka, obrywa mu odnóża i wyciska z jego ciałka przeźroczystą kropelkę, którą daje mi do spróbowania. Smak słodziutki jak miód - pełne zaskoczenie.








Na drugą noc w Ancud przenosimy się z superanckiego hostelu (trochę drogi) na kemping. A tu niespodzianka - jest on położony na szczycie wysokiego klifu z którego rozciąga sie przepiękny widok. Dobry wybór!




Wybieramy się na spacer po Ancud. Korzystamy z wciąż słonecznego, późnego popołudnia i pięknych kolorów tuż przed zachodem słońca.







Może Was to zaskoczy, a może to już wiecie: w każdym mieście i wiosce w kraju znajduje się plac centralny, traycyjnie nazwany Plaza de Armas. Wyspa Chiloé, pomimo swojej kulturalnej odmienności nie odbiega od tej reguły, a Ancud posiada jeden z najsympatyczniejszych Plaza de Armas w kraju (a mieliśmy okazję spotkać ich już kilka).

Chłopaki skaczące na BMX'ach, młodzi trenujący break dance, spektakle klownów, lokalnych muzyków i ... (główna atrakcja) publiczne stoły piłkarzyków! Plaza de Armas w Ancud tętni życiem, wystarczy usiąść na moment, by przesiąknąć tą pozytywną atmosferą.


Nie mamy dużo zdjęć z placu, ale kilka scen znajdziecie w filmiku na samym dole :)

Następnego dnia, autobus zabiera nas do stolicy wyspy, Castro. To prawda, że ludzie na Chiloé są inni od reszty Chilijczyków i co ciekawe, są z tego dumni! Archipelag znany jest z serii drewnianych, jezuickich kościółków, zbudowanych w prawie identycznym stylu. Jest ich ponad 150, a 16 z nich zostało wpisanych na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Niektóre mają nawet 250 lat. Są zbudowane na tym samym planie z centralną wieżą na przedzie i spadzistymi dachami.
Ten z Castro, Iglesia San Francisco, jest przepiękny: kolorowy, w stylu neogotyckim i dwiema wieżami :)




Jesteśmy nostalgiczni za swobodą zwiedzania, którą dawał nam samochód. Wierzcie w naszą frustrację, gdy przemierzając autobusem nie możemy się zatrzymać to tu, to tam, serce nam wręcz krwawi! Wynajmujemy samochód na trzy dni - w ten sposób będziemy mogli spać pod namiotem (mało kempingów w miastach), to wyrówna wydatek budżetowy (w Stanach za dzień Flexi płaciliśmy 25 euro, w Nowej Zelandii za zdechlaka około 30 euro, a tutaj 55 euro...).







Na Chiloé specjałem są ryby, przede wszystim morszczuk i łosoś. I co ciekawe nie są drogie. Kilka razy urządzimy sobie prawdziwą ucztę w tutejszych restauracjach. Trzeba przyznać, że porcje są spore...















Trzeba powiedzieć, że mitologia chilocka nie należy do zwyczajnych. I tak mamy brujos, wojowników posługujących się czarną magią, Cai-Cai Vilu i Ten-Ten Vilu, złego boga węża wód i dobrego boga węża ziemi, Fiurę, małą czarownicę o niezaspokojnonym apetycie seksualnym, Viudę, wdowę porywającą mężczyzn, Pincoyę, piękną, nagą kobietę, od której humoru będą zależały zbiory. Mamy też Invuncha, strażnika brujos, który kiedyś był człowiekiem, ale któremu brujos wykręcili głowę o 180°, przyczepili nogę do kręgosłupa i wszyli jedno ramię pod skórę... Ciekawą postacią jest Trauco, obrzydliwy ale wszechmocny gnom, żyjący w lesie. Może ponoć zabić jednym spojrzeniem, ale bardziej interesują go młode dziewice... Cóż, wierzenia jak gusta, każdy ma swoje, ale nie można tym z Chiloé odmówić oryginalności.

Naszą ostatnią noc spędzimy na wyspie Quinchao, położonej między Chiloé, a kontynentem. Miejsce nie jest tak turystycznie rozwinięte jak duża wyspa, uda nam się mimo wszystko znaleźć kemping tuż przy zatoce. Specjalnością tego miejsca są przypływy (i odpływy) o sporych rozmiarach, przekraczających siedem metrów. I tak, popołudniami statki wyglądają jak porzucone, podczas gdy w środku nocy woda w zatoce wypełnia się i dochodzi prawie do naszego namiotu!








Następnego dnia rano, objeżdżamy resztę wyspy Quinchao, między innymi miasteczko Achao i jego najstarszy na Chiloé kościół Iglesia Santa Maria de Loreto z 1740 roku.



Powrót na dużą wyspę. Wieczorem musimy oddać samochód, bo o północy bierzemy statek z Castro na kontynent, do Chaiten. Ale przedtem, zdążymy odwiedzić jeszcze kilka miejsc na wyspie.








I bonus z Chiloé - mamy nadzieję, że się Wam spodoba.




A - Pucon, B - Puerto Varas, C - Chiloe