08 August 2012

canada Park Narodowy Jasper

Nasza letnia wizyta w Whistler, świątyni sportow zimowych dobiega końca. Czeka nas dzień pełen wrażeń - prawie dziewięć godzin i 800 kilometrów, które dzielą nas od Parku Narodowego Jasper w górach Skalistych...

A właściwie to miało się to zdarzyć dopóki nie obudziliśmy się i nie zauważyliśmy, że jedna z szyb w samochodzie została rozbita przez mniej lub bardziej przebiegłych złodziei. Ich łupem padły nasze dwa plecaki :/ Całe szczęście, zawsze zabieramy z sobą do namiotu najważniejsze rzeczy typu: dokumenty, pieniądze, komputer, aparat fotograficzny. No ale nie możemy z sobą wziąć wszystkiego. Remiego plecak był praktycznie pusty (napełnia swoją poduszkę ciuchami) poza kurtką gore-texową, objektywem portretowym i zasilaczem do cyfrówki. U mnie w plecaku była połowa moich ciuchów (poprzedniego wieczoru zrobiliśmy pranie i były w oddzielnej torbie), moja kurtka gore-texowa, kosmetyki (szczoteczki, szampony, Remiego golarka) i apteczka: moje tabletki antyalergiczne, Remiego zębowe, soczewek kontaktowych za 200 euro, inne lekarstwa czy plastry, które bierze się w roczną podróż dookoła świata; oraz masa innych rzeczy typu mój polski telefon... Łączna estymacja strat to jakieś 1800 euro, jeśli mielibyśmy wszystko odkupić. Jeśli zaś chodzi o złodzieja/i to nie wiem co zrobi z moimi majtkami i skarpetkami, z zasilaczem do aparatu, płynem do demakijażu czy plasterkami...ale niech mu będzie. Dla nas to ogólnie duży cios, który na dodatek nas upośledza, bo nie mamy jak zebrać do kupy naszych rzeczy żeby je zabrać ze sobą do Paryża 16 sierpnia. Przypominamy, że nasza karta bankomatowa (która już z kolei) została przez przypadek zablokowana przez bank i mamy ograniczoną ilość gotówki, żeby zakończyć podróż po Ameryce Północnej. Jednym słowem : MASAKRA.

Po przyjeździe na miejsce dwóch bardzo sympatycznych policjantów, którzy niestety za wiele nie mogą zrobić, oględzinach samochodu i spisaniu raportu, nie możemy jak gdyby nigdy nic wyruszyć w drogę (bo szyba rozbita). Musimy wrócić najpierw do Vancouver, gdzie wynajęliśmy samochód - co dorzuca nam jakieś 200 kilometrów do trasy. Dobra wiadomość to ta, że mozemy sfotografować zatokę Howe, o której wspominaliśmy w poprzednim artykule :) Nasz dealer wynajmu samochodów wymienia nam Forda Escape'a na Misubishi Outlander (większy, praktyczniejszy i spala mniej paliwa). Wskakujemy jeszcze na chwilę do naszego ulubionego supermarketu Walmart (musimy kupić potrzebne nam minimum: szampon, szczoteczki, pasta do zębów...) i opuszczamy Vancouver o 14h. W drogę! Dojeżdżamy na kemping w Parku Narodowym Jasper w prowincji Alberta o drugiej nad ranem, szybko rozstawiamy namiot i zasypiamy śniąc o lepszych dniach. Musimy powiedzieć, że w czasie tej pierwszej części podróży przydarzyło się już nam dość dużo niefajnych przygód...

jasper-map

A - Wabasso (kemping), B - Kanion Maligne, C - Jezioro Medecine, D - Jezioro Maligne, E - Wodospady Athabasca, F - Wodospady Sunwapta, G - Promenada Lodowców

W Jasper spędzimy dwa (bardzo) deszczowe dni. Z temperaturami spadającymi w ciągu dnia nawet do 4°C (górski klimat nieprzewidywalny), bez kurtek (które wyjątkowo by się tu przydały) jest nam naprawdę ciężko polubić to miejsce. Na dodatek, wszechobecność komarów sprawia, że dobrze spędzić tu czas jest trudno. Musimy na przykład zapomnieć o przygotowywaniu jedzenia na kempingu. Zatrzymać się na 30 sekund, żeby zrobić zdjęcie to również duże ryzyko.

A to wszystko szkoda bo park i otaczające nas pejzaże są naprawdę piękne. Uda się nam odbyć kilka pieszych wycieczek w krótkich momentach wytchnienia od deszczu. W południe odwiedzimy Kanion Maligne, który tak naprawdę jest wąwozem rzecznym, a nie kanionem. Został tak nazwany przez belgijskiego misjonarza - 'maligne' to po francusku diaboliczny - a w wąwozie strumień jest bardzo porywisty. Oglądamy jak zaczarowani niezwykłą siłę natury, która wyżłobiła w skalnej ścianie korytarze. Późne w tym roku roztopy śniegu podniosły dodatkowo poziom wody - z tego samego powodu ostatnia część treku jest niedostępna.
Następnie zatrzymujemy się przy naturalnej ciekawostce - jeziorze Medecine. Latem wypełnione po brzegi wodą - zimą, prawie całkowicie znika z powierzchni ziemi - zostaje z niego tylko mały strumyczek. Wyjaśnienie tego fenomenu znajduje się "poniżej dna" - jezioro to jest jak wanna bez korka. Rzeka Medecine, która je zasila przepływa pod spodem unikalną siecią podziemnych korytarzy. Jezioro zaczyna wypełniać się dopiero wiosną w czasie śnieżnych roztopów. Jeśli chodzi o jego nazwę, została ona nadana przez Indian, którzy nie widzieli żadnej różnicy między medycyną białych i czarną magią. Dla nich znikające zimą jezioro oznaczało obecność złych duchów i dlatego omijali je z daleka.
Na samym końcu trasy znajduje się jezioro Maligne. Piękne, ale dostępne tylko drogą wodną: stateczkiem albo kajakiem. W związku z faktem, że znowu zaczyna zbierać się na deszcz zadowalamy się krótkim spacerem do jeziora Moose - jego spokojna tafla niczym lustro odbija otaczający je las i góry. Można je nawet obejść dookoła ale i tym razem to komary i deszcz wygrają z nami...

Nasepnego dnia rano, po śniadaniu w deszczu, obieramy kierunek południowy - jedziemy do Parku Narodowego Banff, również znajdującego się na terenie gór Skalistych. Droga - "Promenada lodowców", która do niego prowadzi jest niesamowita. Zatrzymamy się w dwóch miejscach na tej trasie: przy wodospadach Athabasca i Sunwapta. Pierwsze nie są wysokie - mają tylko 23 metry wysokości, ale są jednymi z najpotężniejszych w Kanadzie. W skale złożonej z twardego kwarcytu i miękkiego wapnia, rzeka wyrzeźbiła różne formy: małe kaniony i "gary olbrzyma" (wielkie doły). Drugie z kolei, wodospady Sunwapta znajdują się w miejscu połączenia dwóch "wiszących" polodowcowych dolin. Jeśli chodzi o resztę Promenady Lodowcowej zrobimy tylko kilka zdjęć zatrzymując się przy drodze. Ulewa i zachmurzone wierzchołki górskie nie pozwalają nam w pełni wykorzystać uroku tego miejsca.
Ale wrócimy do niego kilka dni później - póki co zmierzamy do Banff, gdzie mamy nadzieję znaleźć trochę ukojenia od deszczu... Żałujemy, że nie udało nam się zobaczyć więcej w Parku Jasper, szczególnie jeśli chodzi o zwierzęta, których miało być tu wiele. Najwyraźniej, one też nie znoszą takiej pogody...

jasper-road-map

A - Vancouver, B - Tofino, C - Lund, D - Sechelt, E - Whistler, F - Park Narodowy Jasper

Télécharger les photos

marta_n Aug. 9, 2012, 12:33 p.m.

pejzaże zachwycające:) zazdroszczę.Może znaleźlibyście jakąś wolną przestrzeń w plecaku,żeby wziąć pasażera na gapę:P

Papa Aug. 9, 2012, 12:50 p.m.

Courage, encore 8 jours à tenir et retout à Paris-Plage ! Fini les moustiques, les oursons en bord de route, bonjour la pollution.

mama&tata Aug. 10, 2012, 4:37 p.m.

Hallo!Troszkę melancholii się wdało w Waszą podróż zarówno w pogodzie jak i w nastroju, no ale zważywszy na okoliczności to zrozumiałe.A jednak złodzieje są wszędzie.Miejmy nadzieję,że wyczerpaliście już limit nieprzewidzianych i nieprzyjemnych zdarzeń na trasie podróży i odtąd będzie już tylko fajnie.Pozdrawiamy buziaki!

Max B Aug. 10, 2012, 6:51 p.m.

Mon dieu !!! de galère en galère ... Courage les amis, ça vous fera des anecdotes a raconter à vos petits enfants !! :)

maman Aug. 11, 2012, 12:48 p.m.

il faut des galères pour mieux apprécier les moments magiques ... ça fait partie du jeu et ça rend plus fort courage les mômes ! des bises des bises et encore des bises !