11 August 2012

canada Takakkaw Falls i Iceline

Taki trek jak ten na szczyt Cirque Peak, zawsze pozostawia po sobie następstwa natury fizycznej: zmęczenie, pęcherze czy nadciągnięte mięśnie. Decydujemy się jednak, następnego dnia, zabrać przynajmniej częściowo za trek Iceline w Parku Yoho. Teoretycznie, może on trwać nawet do kilku dni - jeśliby go przedłużyć o dolinę Yoho. My mając za sobą "spacerek" z dnia poprzedniego i zaplanowany na następny dzień trek nad jeziorem Louise w Parku Banff, "wyrobimy" tylko pierwsze kilka kilometrów.

Samochód zostawiamy u stóp wodospadów Takakkaw. Ich nazwa w języku Indian Kri oznacza "to jest piękne". Nie pomylili się. Spadają one z wysokości ponad czterystu metrów i są drugimi co do wielkości w zachodniej Kanadzie. A z jaką siłą! Jeśli chce się podejść blisko trzeba się ubezpieczyć w płaszczyk przeciwdeszczowy. Póki co, jest wczesny ranek, słońce jeszcze świeci nieśmiało więc zdjęcia nie wyjdą za ładne, zobaczymy później.

Zaczynamy trek Iceline. Ta ścieżka prowadzi na dolnej krawędzi lodowców, ustępujących dziś. Czyli trzeba się najpierw wspiąć na samą górę. Ścieżka najpierw prowadzi przez las, pod kątem 45°... Po półtorej godziny dochodzimy do miejsca gdzie kończy się las, gdzie nic już nie rośnie - wiatr jest za silny. A tu niespodzianka, wspinaczka się nie kończy - po stercie kamieni idziemy dalej. Co dodaje nam siły to niesamowity widok z tego miejsca na wodospady Takakkaw. Dopiero stąd, zaczynamy rozumieć ich działanie. Naprzeciw siebie widzimy ogromny lodowiec, z którego wypływa strumień, który wpada do wąskiego i wijącego się kanionu. Jak możemy się domyślać woda już jest pod silną presją. Następnie, pierwszy wodospad spada z wielką siłą - tu woda wyrzeźbiła z czasem coś w rodzaju głębokiego dołu. Więc gdy uderza ona pod presją, to logicznie w drugim wodospadzie rozbija się kilkakrotnie po ścianach skalnego klifu. Ten drugi wodospad mierzy 245 metrów. Gdy dosięga on samego dołu powoduje on coś w rodzaju wodnej mgiełki rozpryskującej się dosłownie wszędzie. Co ciekawe, zimą nie ma tu żadnego wodospadu, tylko wąziutki strumyczek wody.

Wejdziemy na samą górę Iceline skąd rozpościera się już widok na dolinę Yoho oraz lodowce...i tu się zatrzymamy. Iść dalej oznaczałoby zaangażować się na kolejne kilka godzin treku. Wracamy więc do wodospadów. W sumie i tak maszerowaliśmy ponad pięć godzin!

Resztę popołudnia spędzimy spokojnie w Centrum informacyjnym parku Yoho - musimy podładować nasz sprzęt i zacząć pisać zaległe artykuły.

Télécharger les photos

Papa Aug. 12, 2012, 6:21 a.m.

"Que la montagne est belle" Jean Ferrat ! Bises

maman Aug. 12, 2012, 10:10 a.m.

jolie promenade encore une fois ;o) bise claqued les mouflets !

mama&tata Aug. 12, 2012, 11:07 a.m.

Indianie Kri mają rację to jest piękne.Macie szczęście oglądać wszystko na żywo a my z Wami w wersji foto chociaż brakuje nam szumu wodospadów.A świstak przeuroczy szkoda,że bez tych sreberek!Buziaki.

Tata Y Aug. 12, 2012, 2:35 p.m.

Hormis vos bobos, crampes musculaires, divers périples dont certains bien plus que gênants, vous aviez eu une chance inouïe, tout au long de votre voyage, de découvrir toutes ces régions et d'admirer ces panoramas grandioses comme cette merveilleuse nature ainsi que ces animaux sauvages. C'est fabuleux !!! Vous avez une bonne mine bien souriante. Vous touchez quasiment à la fin de votre premier parcours donc faites quand même très attention à vous pour rentrer à Paris en forme. Que chacun n'oublie surtout pas sa moitié ! :) Grosses bises