Par pays

28 July 2013

Brazylia, siedemnasty i ostatni kraj na naszej liście w czasie podróży dookoła świata. Nie wybraliśmy najlepszego momentu na zwiedzanie tego kraju, bo aktualnie trwa tu zima. Ale jak wiecie, Brazylia jest ogromna i w każdym zakątku ta zima wygląda inaczej, a przynajmniej taką mamy nadzieję. Od strony turystycznej ten okres też nie wygląda ciekawie: pokrywa się z wakacjami szkolnymi (high season), z Światowymi Dniami Młodzieży w Rio de Janeiro i z wakacjami europejskimi (cała Costa Verde jest więc oblegana).


Ostatecznie okazało się, że na tych trudnościach możemy trochę skorzystać. Na przykład cena biletów z Bogoty do RIo normalnie oscyluje w granicach $1000-1500. A my załapaliśmy się na lot za $300, właśnie dzięki młodym, wybierającym się na Światowe Dni... (taka promocja!) i jeszcze wykorzystując jedynie 3/4 pakietu (bo wysiadamy w czasie przesiadki w Sao Paulo, nie lecimy do Rio i nie wracamy do Bogoty, a zapłacone!). Do Sao Paulo przylatujemy późnym wieczorem, ale jakoś wyjątkowo wszystko się dobrze ze sobą zgrywa (bagaże, autobus, metro) i docieramy bez problemów do wynajętego przez nas mieszkania na Avenida Paulista.

Sao Paulo to nie tylko największe miasto Brazylii (i jego stolica kultury), ale i całej Ameryki Południowej. Samo miasto zamieszkuje jedenaście milionów paulistanos (tak nazywa się jego mieszkańców), a całą aglomerację aż 21 milionów (piąty co do wielkości zespół miejski na świecie). To również największy ośrodek przemysłowy, handlowy, finansowy i uniwersytecki całej Ameryki Łacińskiej. Rozumiecie, miasto jest duże i ważne.

A pomyśleć, że na początku, w 1554 roku, była to mała jezuicka misja, na której patrona wybrano świętego Pawła (skąd się wzięło Sao Paulo). Nie wiem czy pamiętacie, pisaliśmy wcześniej o tych jezuickich misjach. Znajdowały się one na terenie Paragwaju, północnej Argentyny, wschodniej Boliwii, zachodniego Urugwaju i południowej Brazylii. Ale ponieważ odnosiły sukcesy, nie tylko religijne, ale i handlowe, Królestwa Hiszpanii i Portugalii, zazdrosne, postanowiły wyrzucić Jezuitów i przejąć te dość dobrze rozwinięte "redukcje" (no poza tymi w dżungli). I tak Sao Paulo zaczęło się rozwijać. W XVI i XVII wieku, znajdował się tu najważniejszy na kontynencie ośrodek handlu niewolnikami. Bandeirantes, "awanturnicy" dokonywali wypraw wgłąb lądu gdzie urządzali łapanki na Indian, ale przy okazji tej "eksploracji" odkryli złoża złota i diamentów właśnie w okolicach Sao Paulo. W 1822 roku została tu proklamowana niepodległość Brazylii. Swoją drogą ciekawa historia, syn ojcu wbił nóż w plecy (akuratnie książę-regent Pedro I utworzył Cesarstwo Brazylijskie z siedzibą w imperialskim mieście Sao Paulo wbrew tatusiowi, królowi Portugalii Janowi VI). W XIX wieku, Sao Paulo stanowiło światowe centrum handlu kawą. To w tym okresie właśnie zaczęło się masowo rozwijać, a już szczególnie od momentu, kiedy poprowadzono linię kolejową łączącą je z portem w Santos (a to do Santos przybywały statki pełne portugalskich emigrantów...).

Co ciekawe, ta niezwykle bogata historia nie jest odzwierciedlona w architekturze miasta, które jest...nowoczesne. I dalej budują! Chyba nigdy w życiu nie widziałam tylu budynków naraz w konstrukcji. Wybieramy się na spacer po mieście, tymbardziej iż mimo panującej zimy (haha) pogoda i temperatura temu sprzyjają.




Dla ciekawostki dodamy, że przed samą Katedrą dokładnie przebiega linia wyznaczająca zwrotnik Koziorożca (a pomyśleć, że tak niedawno byliśmy na Równiku!).

Rzeczywiście na ulicach spotykamy baaaaardzo dużo ludzi. Ale mieszkańcy Sao Paulo nie mają tej gorączki wielkomiejskiej i stresu jak na przykład Nowy Jork. Jest jakoś wyjątkowo na luzie, przynajmniej na pierwszy rzut oka. Chociaż, powiedzmy sobie szczerze, gdybyśmy w Warszawie czy Paryżu też mieli "taką" zimę (taką tutejszą), ludzie na pewno byliby bardziej cool :D
Jedno co Sao Paulo z Nowym Jorkiem może łączyć, to wieżowce przypominające te rodem z Manhattanu.




Ale jedno co wyróżnia dość mocno Brazylijczyków w porównaniu do reszty mieszkańców Ameryki Południowej, to religijna manifestacja ich wiary. Wszędzie na kontynencie spotykaliśmy ludzi wierzących (pamiętacie naklejkę SuperJezusa na busie w Ekwadorze?), ale to zawsze katolicyzm był główną, dominującą religią. Tutaj...jest religijne pomieszanie z poplątaniem: metodyści, baptyści, zielonoświątkowcy, adwentyści, kalwiniści, luteranie, mormoni, świadkowie Jehowy, prawosławni...no i katolicy. Stoisz przed witryną przypominającą supermarket, a to świątynia, gdzie ludzie tańczą się modląc. W Brazylii każdy widać znajdzie coś dla siebie...



Jak pewnie słyszeliście, ostatnio w Brazylii doszło do dość dużych zamieszek związanych ze wzrostem cen transportów i ogólnym podenerwowaniem wydatkami publicznymi na Mundial 2014. Do największych manifestacji doszło w Rio i w Sao Paulo. My nic nie widzieliśmy - było relatywnie spokojnie. Wpadliśmy na kilkanaście namiotów rozstawionych w centrum, ale trudno dociec czy to manifestanci, czy bezdomni, czy Oburzeni z zeszłego roku, czy coś jeszcze innego.



Nawet jeśli miasto jest duże (a nawet monstrualne), jego centrum łatwo się obchodzi na piechotę (tymbardziej przy zimowych dwudziestukilku stopniach...).





Jedną z atrakcji miasta jest tutejsze targowisko. Cóż, musimy przyznać, że widokiem nie przypomina żadnego znanego nam targowiska, ale może tym lepiej - poprzeczkę zawsze można zawiesić wyżej. Po pierwsze znajduje się w zabytkowym budynku (pałacyk). Po drugie, jest niezwykle czyste, schludne i pięknie poukładane. Ale trzeba przyznać Brazylijczykom, wiedzą jak upięknić sprzedawany produkt. A nam ślinka leci...








Dla nas soczek z marakui i pewien rodzaj pączka nadziewanego bacalhau (suszonym i solonym dorszem, specjał typowo portugalski).


Z targowiska dwa kroki do historycznej dzielnicy miasta znajdującej się w okolicach Dworca Luz (zbudowanego w 1901 roku). To on stanowił główne, wręcz witalne źródło dochodów miasta. To stąd odjeżdżały pociągi pełne kawy, to tu przybywali w pierwszej kolejności imigranci, głównie Portugalczycy, napędzający rozwój Sao Paulo. Wieża dworca (przypominająca Big Bena) długo stanowiła symbol świetności i wielkości miasta.



I tak na spacerach upływają nam dwa dni. Musimy przyznać, że dzielnica gdzie wynajęliśmy mieszkanie, Avenida Paulista, jest wyjątkowo przyjemna. Nowoczesna, ruchliwa, wygodna, pełna barów i restauracji.



Może te dwa dni to za mało, aby wyrobić sobie zdanie o życiu w jednej z największych metropolii na świecie, ale podsumowujemy ją pozytywnie, choćby przez cudowną "zimę" :D
Nasz następny etap to plaże na Costa Verde, pomiędzy Sao Paulo a Rio.