Par pays

22 November 2012

Przed waszymi oczyma główny powód naszej wyprawy do Queensland: zjechać naszym cudownym Hjundi (Hyundai Accent) 700 kilometrów w kierunku południowym do Airlie Beach, skąd wyruszają statki na niesamowite Wyspy Whitsundays. Nazwa oczywiście od...Cooka, który odkrył je na Wielkanoc (dokładnie w Białą niedzielę...). Archipelag liczy 90 wysp z czego większość jest niezamieszkanych. Prawie wszystkie (poza czterema) chroni status parku narodowego. Na początku chcieliśmy dostać się na Hook Island, mało odwiedzaną i najbardziej oddaloną od stałego lądu. Zdjecydowaliśmy się jednak ostatecznie na Whitsunday Island, gdzie mieści się najpiękniejsza plaża australijska - Whitehaven Beach ('biała przystań'). Nasz plan to cztery dni w raju, pod namiotem na bezludnej wyspie. Oczywiście, to park narodowy więc warunki są polowe (czyt. plażowe): suche toalety, brak elektryczności i wody bieżącej. Musimy zabrać ze sobą zapas jedzenia, przenośną kuchenkę gazową etc. A żeby się dostać na Whitehaven Beach, trzeba wziąć wodne taxi u prywatnego przewoźnika (150$/os w dwie strony).





/!\ OSTRZEŻENIE /!\
Fotografie w dalszej części artykułu mogą być szokujące dla osób pracujących na codzień w te chłodne listopadowe dni!
/!\ OSTRZEŻENIE /!\

Sześćdziesiąt kilometrów i półtora godziny później dobijamy do brzegu. Moment szczególny i niezapomniany, w którym stawiamy pierwszego kroki na gorącym, drobniutkim i białym piasku. Mike odpływa, wróci po nas dopiero kilka dni później.



Nawet jeśli w ciągu dnia plaża jest odwiedzana przez turystów jednodniowych wycieczek, na kempingu jest nas może z dziesięcioro. I to tylko do nas należą wszystkie wschody i zachody słońca. Tak wygląda nasze obozowisko na tej niesamowitej plaży...





To jest Igi, nasza iguana (gatunkowo waran kolorowy). Spędził w naszym towarzystwie całe cztery dni. W pierwszej chwili przerażający, ale szybko zorientowaliśmy się jak bardzo jest użyteczny. To był układ odpowiadający obu stronom: my i nasze jedzenie przyciągamy mrówki, a mrówki przyciągają Igiego (i mrówki znikają).

Między 13h a 17h do naszej magicznej plaży dobijają trzy czy cztery łódki, jeden lub dwa hydrosamoloty i helikoptery wypełnione po brzegi turystami. Oczywiście, to nie jest bardziej "u nas", niż "u nich" ale nie jesteśmy w stanie zrozumieć dlaczego na plaży o długości 7,2 km, rozkładają się akurat przed naszym domem...



I dlatego my skorzystamy z 6,8 km, które zostały puste :)







To jest zdecydowanie najpiękniejsza plaża jaką widzieliśmy w życiu. Piasek jest po prostu niesamowity! Taki biały i taki drobny - jak mąka. Zresztą w czasie przypływu, kiedy fala zalewa suchy piasek, wygląda to tak samo jak mąka wymieszana z wodą: gęsta, płynna masa.




Na pewno sobie powiecie "ale oni cały czas siedzą na plaży i się kąpią!". No tak, po to tu jesteśmy: wypoczywamy, czytamy, opalamy się, sjeścimy. Nie ma specjalnie dużo do roboty. Trochę posnorkelujemy, Whitsundays Islands znajdują się na Wielkiej Rafie koralowej. Nasz sprzęt jest co prawda kiepskiej jakości, ale na to trochę wystarczy! Remi wypatrzy nawet dużą płaszczkę tuż przy brzegu.







Tuż przed zachodem słońca wracamy na "nasz" kawałek plaży, spokojny i bezludny. Atmosfera jest magiczna, kolory nieba niesamowite.



Plaża należy do nas...i trzech innych par, które też śpią pod namiotem. Zmrok zapada powoli, siadamy na wygrzanym przez cały dzień piasku ze świeczką (przeciw komarom) i książkami. Spoglądamy na niebo takie czyste i gwieździste, jak tylko w kinie albo planetarium. Oczywiście nie takie samo jak u nas, jesteśmy na południowej półkuli ziemskiej. Światła z kilku jachtów spędzających noc w naszej zatoce przypominają lampiony na wodzie. Romantycznie prawda?

Dni, spędzone na Whitehaven Beach, są do siebie podobne. Korzystamy z "naszej" plaży rano, zanim zaludni się koło południa. Tutaj wstajemy wcześnie, około 6h30. Światło i słońce nie pozwalają spać dłużej pod namiotem. Więc pierwszy refleks poranka to skok do tej przejrzystej wody, 28°C - nie będziemy się skarżyć!





Ponieważ nie jesteśmy do końca tacy leniwi jak mogłoby się wydawać, odbędziemy jeden jedyny dostępny trek, prowadzący na drugą stronę wyspy. Sześć i pół kilometra w dwie strony :p W takim raju nic nie jest naprawdę męczące. Pozwoli nam to zobaczyć zielone i bujne serce wyspy, niesamowite widoki z Solway Passage i spotkać z bliska lokalną faunę. Kilka dzikich kur, jaszczurki wielkości ramienia i kilka innych Igich.






Główną nagrodą za wysiłek włożony w tę niecałą godzinę pieszej "mordęgi" jest ta przepiękna, bezludna plaża w Chance Bay.



Praktykujemy tam ten sam typ wypoczynku na wolnym powietrzu, co na pierwszej plaży...



Tutaj piasek jest bardziej żółty i nie taki drobny ale i tak "całkiem niezły". Jesteśmy zupełnie sami. Spędzimy całe popołudnie w tej małej zatoczce na gorącym piasku, na przemian czytając i kąpiąc się.

Wracając do naszego obozowiska uświadamiamy sobie co jest naszym głównym problemem: różnego rodzaju zwierzęta atakują strategicznie i cierpliwie naszą spiżarnię i śmietniki. Odkrywamy śmieci rozrzucone dookoła namiotu i stołu, siatki rozszarpane na strzępy przez kruki. Nocą myszy próbują wgryźć się do naszej torby z jedzeniem, postawionej w wejściu do namiotu. Wstawiamy ją do środka, a worki ze śmieciami pozostają na zewnątrz, zawieszone na drzewach. O 3h nad ranem budzi nas dźwięk podgryzanej siatki...


Niech sobie gryzie, jest mała i nie robi wielkiego problemu. Za to o 5h rano pobudka, zanim wstaną kruki - musimy śmieci schować pod stołem i zablokować ze wszystkich stron bidonami z wodą... To nasz ostatni dzień, wykorzystamy to wczesne przebudzenie by przejść plażę Whitehaven do samego końca - 14,4 km w dwie strony. Poza samym spacerem, naszym celem jest delta rzeczna, która w momencie odpływu pozostawia ogromny piaszczysty plac.
Aurora, brzask, przedświt - nazwijcie to jak chcecie - pejzaż i kolory są niesamowite.





Wreszcie słońce pokazuje się na horyzoncie. Z minuty na minutę temperatura, światło i widoki zmieniają się.





Dzień wstaje pochmurny, to dobrze, że to nasz ostatni. Atmosfera jest ciężka, przytłumiona. Ale ta sceneria też ma w sobie coś pięknego, niepokojącego. Kolor wody jest wręcz surrealistyczny.






Wreszcie dochodzimy do samego końca plaży. Akurat (niestety) jest przypływ więc nici z podziwiania piaszczystego placu. Mimo wszystko jest pięknie!





Końcówka tej pieszej wycieczki pozostawia nas bez słów...





Bo to już koniec. Południe, Mike i jego żółta łódka dobijają do brzegu. Przy okazji przywożą czwórkę Niemców i dwie Francuzki. Nostalgicznie spoglądamy na nich, gdy z błyskiem w oku stawiają pierwsze kroki na gorącym piasku Whitehaven Beach. Dajemy im kilka rad (szczególnie odnośnie kruków!), opowiadamy o Igim, który w tym samym momencie urządza sobie mrówkową ucztę na naszym miejscu namiotowym! Jesteśmy smutni, że to już koniec ale po takim odpoczynku mamy baterie naładowane na maksa. W sam raz na zimno południowej Australii, do której udajemy się w następnej kolejności.



A - Cairns, B - Park narodowy Girringun, C - Magnetic Island, D - Wyspy Whitsunday