Par pays

14 November 2012

Australia kraj-kontynent nie jest taka łatwa do zjeżdżenia jakby się mogło wydawać - no chyba że swobodnie dysponuje się czasem. Nasz timing jest za krótki, wybieramy opcję samolotową. Po dwóch dniach w słonecznym Sydney pakujemy na nowo nasze plecaki i wyruszamy na północ, do stanu Queensland słynnego z pięknych plaż, pięknych wysp no i oczywiście z Wiekiej Rafy koralowej. Nie planowaliśmy tu dotrzeć w czasie podróży ale w związku z problemami głównie logistycznymi wypadła nam Tasmania. Nie szkodzi, dopasujemy się, tymbardziej, że pogoda na północy...no cóż króluje lato! Zmiany, zmiany i to nie tylko klimatyczne - dwa dni zajmie nam zrozumienie...która właściwie jest godzina! Już tłumaczę.

Najpierw, wylecieliśmy z Hanoi do Singapuru (+1h dla nas/+6h w stosunku do Was). Stamtąd czekał nas lot do Dżakarty, gdzie koczowaliśmy przez noc na lotnisku - oznaczało do powrót do czasu hanojskiego (-1h dla nas, +5h w stosunku do Was). Nad ranem, wylecieliśmy na Bali, gdzie wrócił czas singapurski (+1h dla nas/+6h w stosunku do Was). Po tygodniu wróciliśmy do Dżakarty i znów cofnęliśmy się o godzinę (-1h dla nas, +5h w stosunku do Was). Pobyt w cudownym Sydney dorzucił nam teoretycznie cztery godziny - ale ponieważ trafiliśmy tam akurat na weekend zmiany czasu letniego na zimowy, dorzucono nam godzinę... (+5h dla nas, +10h w stosunku do Was). Teraz, wyprawa do Queensland teoretycznie nie powinna nic dla nas zmienić...bo to ta sama strefa czasowa. Ale po dwóch dniach w Cairns wytłumaczono nam, że Queensland czasu zimowego nie uznaje. Mamy więc godzinę do tyłu w stosunku do Sydney i 9h do przodu w stosunku do Was...(aktualnie piszemy z południa ze stanu Victoria i znów mamy godzinę do przodu!). Niby nie dużo, a jednak...można zgłupieć.

Po tym pasjonującym i matematycznym wstępie, przejdźmy do części rekreacyjnej. Rozstawiliśmy nasz namiot na świetnym kempingu (Cairns Holiday Park). Pola namiotowe w Australii są świetne - przewyższają standartem amerykańskie (nie wspominając kanadyjskich). Cenowo trzeba liczyć średnio 25$ za noc. Duże, bezpłatne i czyste prysznice - w pełni wyposażona kuchnia z grillem, gazowymi palnikami, prąd gratis, duży basen...jedyny problem stanowi w dalszym ciągu internet, ale przeżyjemy jakoś ten miesiąc.

Cairns samo w sobie nie jest jakoś specjalnie urokliwe ale trzeba przyznać, że w okolicach znajdują się naprawdę piękne plaże. Puste! Spędzamy popołudnie na Kewarra Beach wygrzewając się na słoneczku, na złotym, mieniącym się piasku. Jedynymi towarzyszami tej "niedoli" (:p) są kraby, hasające do woli w czasie odpływu.








Woda jest ciepła, wyśmienita wręcz. Dziwne, niewiele osób się kąpie. Może TO coś tłumaczy?


Jeśli chodzi o krokodyle, to o tej porze roku nie straszą one na plażach. Meduzy owszem. Jest kilkanaście rodzajów, większość parzy mniej lub bardziej, ale aktualnie grasują zabójcy. Kąpiemy się tylko w otoczonym barierami i siatkami z każdej strony, kilkunastometrowym brodziku... Dobrze, że nie ma tłumów :D


Na kempingu wieczorami, Remi kontynuuje spotkania z cyklu "dziwne insekty są super".



Następnego dnia pozwalamy sobie na małe szaleństwo. Jeśli miasto Cairns prosperuje tak dobrze, to głównie dzięki Wielkiej Rafie koralowej. Nasze niedawne doświadczenie snorkelingu na Bali rozbudziło nasz apetyt. Tutaj nie możemy sobie wziąć małego stateczku z kapitanem chrapiącym na całego podczas gdy my hasamy w wodzie, jak to było w Padangbai (za 30$ za nas dwoje). Musimy wybrać jedno z biur oferujących taki, a taki statek/obiad/wyposażenie/miejsce... (za sześć razy więcej od osoby....). Po półtorej godziny na statku docieramy do ogromnego pontonu, przytwierdzonego do dna, jakieś 60 kilometrów od linii brzegowej.





Na pontonie mamy do dyspozycji leżaki, otwarty bufet, sprzęt do snorkelingu i widok na wodę przejrzystą na kilkanaście metrów i tak niebieską, że w życiu nie widziałam niebieściejszej.





Jedyny minus, jest nas naprawdę dużo na pokładzie pontonu - ze dwieście osób?




Spektakl pod wodą jest nieziemski, jak rodem z Arielki Syrenki. Rybki we wszystkich kolorach tęczy. Nie jesteśmy jednak tak oczarowani jak na Bali - gdzie byliśmy sami, gdzie rybek było więcej i przede wszystkim, gdzie rafa była w świetnym stanie - wielokolorowa. Tu jest mocno wymęczona. No ale nie będziemy marudzić - jest całkiem, całkiem nieźle.




Po kilku godzinach na pontonie, wymęczeni pluskaniem przez cały dzień wracamy na kontynent. Ten dzień zleciał zdecydowanie zbyt szybko. Całe szczęście sen przynosi wytchnienie i następnego dnia wyruszamy w droge całkiem wypoczęci austostradą Bruce, ciągnącą się wzdłuż oceanu w kierunku południowym.